Column Henk Nugteren No 203

FUNRUNNERS

‘We halen het heus wel,’ riepen enkele deelnemers aan de laatste DrechtStadLoop toen de organisatie hen uit de wedstrijd wilde halen. Ze waren al meer dan tien minuten later dan de berekende doorkomsttijd de Oranjelaan gepasseerd. Het stellen van een tijdlimiet blijkt voor veel wedstrijden een steeds groter probleem te worden. Dat komt door de nieuwe, derde loopgolf, die zich sinds corona heeft afgetekend, voortkomend uit mensen die tijdens de coronajaren zijn gaan lopen en dat zijn blijven doen. Veel van hen zoeken een uitdaging en schrijven zich in voor wedstrijden, waardoor loopevenementen al snel uitverkocht raken. Het levert meer deelnemers op, maar het niveau zakt aanmerkelijk omdat er onder de aanwas heel veel pure funrunners zijn.
Die funrunners willen waar voor hun geld: ruimte om ongehinderd te kunnen lopen, tijd om er net zolang over te doen als ze zelf willen, een tastbare herinnering in de vorm van een fraaie medaille, een T-shirt, foto’s en een finishvideo. Uit klachten, commentaren en enquêtes blijkt dat de meesten geen idee hebben wat dat allemaal voor de organisatie betekent. Het lijkt zo simpel om een onbeperkt aantal deelnemers toe te laten en het parkoers een uurtje langer autovrij te houden, maar organisaties zijn gebonden aan vergunningen van gemeenten en die zijn niet overal even flexibel.
Een bijkomend probleem is dat niet alle lopers goed getraind en voorbereid zijn op het lopen van afstanden als de (½) marathon en daardoor soms over hun eigen grenzen gaan, vooral als het warm is, met calamiteiten tot gevolg. In de media wordt gesproken over het niet hittefit zijn, maar ik durf te stellen dat het grootste probleem niet de hitte is, maar de algemene fitheid. Het was in de gevallen waar het mis ging (Leiden, Leeuwarden) nauwelijks zomers, zeker niet tropisch. Als dan al evenementen moeten worden stilgelegd of afgelast, dan zijn er op de meeste plaatsen ter wereld geen hardloopevenementen mogelijk. Ooit liep ik een halve marathon in Abu Dhabi bij 43 graden, een temperatuur waarop afkoeling onmogelijk is. Ik beweer niet dat het gezond was en aan te raden, maar de winnaar liep toch 1:08 en won een vrieskist (ik werd zesde in 1:14 en moest het met een broodrooster doen, waar ik later mijn vingers nog aan heb gebrand). Geen van de deelnemers had ernstige hitteproblemen ondervonden, er deden dan ook alleen goedgetrainde atleten mee. Stilleggen of afgelasten tijdens hitte is onvermijdelijk om calamiteiten onder niet of nauwelijks getrainde deelnemers te voorkomen, maar het kost de echte atleten wel hun wedstrijden.
Om deze problemen op te lossen, zullen we weer terug moeten naar het scheiden van wedstrijden en prestatielopen, met afzonderlijke criteria voor afgelasten of stilleggen. Wedstrijden worden alleen toegankelijk voor licentiehouders van de Atletiekunie, de rest zal aan een prestatieloop moeten deelnemen. Prijzen worden alleen gegeven bij wedstrijden en nadrukkelijk niet bij prestatielopen, zodat prestatielopers zonder stress bij de start hun afstand in hun eigen tempo kunnen lopen, er worden immers toch netto-tijden genoteerd.
Een stap terug in de tijd? Zeker niet. Vroeger was er ook onderscheid tussen wedstrijden en prestatielopen maar werden geen netto-tijden geregistreerd, waardoor er bij de start van prestatielopen net zo gedrongen werd als bij wedstrijden.

Bijkomend voordeel is dat prijzenlopers zonder wedstrijdlicentie worden gedwongen een licentie te nemen, volkomen terecht want meedoen aan onder auspiciën van de bond georganiseerde wedstrijden zonder daarvoor die paar tientjes per jaar te willen afdragen, terwijl er vele malen meer inschrijfgeld wordt betaald, is ronduit asociaal. Het zal de Atletiekunie én de atletiek ten goede komen.
Leve de atletiek!