Column Henk Nugteren No 204

DE ROMANTIEK VAN DE TRAIL

Trailrunning wordt steeds populairder. Waarom?
Voor veel deelnemers is de trail een moment van ontspanning. Er hoeft niet per se een tijd te worden neergezet, de meeste lopers zijn daar dan ook helemaal niet mee bezig. Als presteren een frustratie wordt geeft een trail rust. Je kunt je hoofd leegmaken want je bent vrij, alleen, wat iemand anders ervan vindt doet er niet toe. Een met de natuur, hazen, konijnen en eekhoorns, soms een ree en op ons eiland misschien wel een bever.
Een kleine kern van de traillopers, zij die misschien al trails liepen voordat de grote massa van het bestaan ervan wist, vatten het wel degelijk op als wedstrijdsport. De massa voegde zich eraan toe als recreanten. Waarom gingen ze niet in hun eentje de natuur in, dat is veel stiller en biedt toch meer kansen om het hoofd leeg te maken? De mens is een sociaal wezen en in dit geval misschien wel een kuddedier. Daarmee sluipt er ongemerkt het competitie-element in, niet om de snelheid maar om de afstand. De uitdaging om een steeds langere trail te lopen in een omgekeerd evenredig lagere snelheid.
Zoals een uitzonderlijke prestatie (in tijd) veel van het lichaam vergt, kan ook de afstand niet ongestraft worden opgevoerd en ligt het gebruik van (on)geoorloofde middelen op de loer. Ultratrails bestonden al jaren, zoals de UTMB (Ultra-Trail du Mont Blanc, 176 km) en een trail dwars door Schotland en nog vele andere.
Onderzoek in Frankrijk laat zien dat in 2024 bij trails (onder andere de UTMB en de Trail des Templiers), waar meer dan 400 tests werden afgenomen, ongeveer de helft van de deelnemers ontstekingsremmers zoals ibuprofen gebruikten. Die positieve tests waren gelijkelijk verdeeld over het hele deelnemersveld, van de top tot aan de achterhoede. Legaal, omdat die medicamenten niet op de lijst van verboden middelen van de WADA (World Anti-Doping Agency) staan. Toch maakt de WADA zich zorgen omdat ongecontroleerd en frequent gebruik ervan op de lange termijn schadelijk kan zijn voor de gezondheid. Nierproblemen, inwendige bloedingen en nog veel meer kwalen worden in verband hiermee gerapporteerd, zoals ook rhabdomyolyse (acute ontbinding van spierweefsel).
In de VS worden bij sommige trails tabletten ibuprofen en paracetamol standaard naast de sinaasappelschijfjes bij de waterposten aangeboden. Om vooral maar de pijn, als de afstand te groot wordt, niet te hoeven voelen. Verdwenen lijkt daarmee de romantiek van de trail.
In plaats van te slikken zou men ook beter kunnen trainen en naar het lichaam luisteren en stoppen als het daartoe een signaal geeft. Op de vraag aan de deelnemers waarom ze dan toch slikken geeft 90% het antwoord: ‘Als ik het niet neem behoor ik niet tot de finishers’.

Over wat er op dit gebied in Nederland speelt heb ik geen idee, maar mochten er onder traillopende Fortiusatleten zijn die ook naar ontstekingsremmers willen grijpen om de pijn te verzachten, dan raad ik hen aan een afstand te kiezen die zonder pijn te doen is. Vergroot de afstand alleen door betere training en voorbereiding. Als de pijn dan toch te fel wordt, houd het daarbij en speel niet met je gezondheid.
Houd de romantiek van de trail in stand.

Met dank aan een artikel over trailrunning in L’Ėquipe Magazine van juni 2025.