Column Henk Nugteren nr. 201

KONINKLIJKE PRESTATIES

De koning was erbij, al verscheen hij wat laat op de tribune in Apeldoorn. Op het moment dat hij naast Dafne Schippers de trap afloopt en voor de televisiekijkers in beeld verschijnt, heeft Samuel Chapple zijn verrassend sterke eindsprint al in een overwinning omgezet. Jessica Schilder had haar beslissende stoot toen waarschijnlijk al geplaatst en Menno Vloon was ongetwijfeld al een eind op weg in zijn strijd naar goud. Maar Willem Alexander mocht wel getuige zijn van de ontknoping van de vijfkamp, waarop Sofie Dokter keurig zilver won, en van de twee gouden races op de 4×400 m estafette. Eugene Omalia en Nick Smidt zorgden voor een gedegen start, Isiah Klein Ikkink bracht Nederland aan de leiding en Tony van Diepen moest al zijn krachten aanspreken en bracht de overwinning binnen. De vrouwen met startloopster Lieke Klaver, die zoals gewoonlijk als een speer vertrok, hadden met Nina Franke en Cathelijn Peters twee loopsters om de positie te consolideren. Vervolgens bracht zoals verwacht Femke Bol het stokje thuis. Het betekende voor haar de elfde Europese titel. Op de foto die nog steeds online staat op atletiek.nl (geniet nog even na) zien we Willem Alexander breed glunderend en met de handen hoog applaudisserend de medaillewinnaars toejuichen.

Zou de koning inderdaad de coup van Samuel Chapple hebben gemist? Dat zou dan een kleine smet op zijn blazoen zijn, want Samuel is nota bene zijn stadsgenoot. Of stond hij toen nog hoog op de trappen in het sportpaleis of op de promenade? Als televisiekijker heb ik dat niet kunnen zien en dat spijt me zeer. Ik had er graag bij geweest, maar toen een jaar geleden de kaartjes in de verkoop kwamen en ik meteen wilde kopen, liep ik voortdurend vast op een foutmelding. Na wat mailen en bellen met de organisatie werd de fout bevestigd en hersteld, maar helaas, de gewenste kaarten waren al uitverkocht.

Ondanks dat er nog veel sportbonden bestaan waarvan de afkorting met de koninklijke K begint, is dat sinds 2006 voor de Atletiekunie, vroeger KNAU, niet meer het geval. Al mag de K verdwenen zijn uit de roepnaam en het logo, de officiële naam van de bond blijft Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie. En daar was zowel de koning als de bond zich in Apeldoorn van bewust. De koning door de EK-wedstrijden bij te wonen, de atletiekgemeenschap door koninklijke prestaties te verwezenlijken. En vergeet ook het uitzinnig thuispubliek niet, dat zijn atleten naar de medailles schreeuwde. Het werd een nooit eerder vertoonde overmacht in de medaillespiegel, zeven maal goud en twee maal zilver, Italië als tweede behaalde slechts drie maal goud. Een paar jaar geleden noemde ik Nederland een atletiekland, nu het grootste atletiekland van Europa.   

Ik dacht op het hoogtepunt van de Nederlandse atletiek mijn boek Vallen naar de horizon met als ondertitel De ontwikkeling van de atletiek in 66 spannende columns te publiceren, maar de Nederlandse successen afgelopen zomer in Parijs en nu in Apeldoorn laten zien dat de bestorming van de wereldtop onvermoeibaar wordt voortgezet.

↑ Scan de QR voor meer informatie over het boek “Vallen naar de horizon” van Henk Nugteren.