Savannah Bailey

Interview door Henk Nugteren

Een belangrijke kracht voor de junioren- en de seniorencompetitieploegen was dit jaar Savannah Bailey, die zowel op de kortere loopnummers, de werpnummers kogel en discus, als ook op de estafettes punten voor Fortius binnenbracht. Wie de nieuwsbrieven erop naleest zal de naam van Savannah vaak tegenkomen. Veel van haar mannelijke collega’s hebben we hier al aan u voorgesteld, dus het wordt zo langzamerhand wel eens tijd dat we ook nader kennismaken met de 18-jarige Savannah, die al negen jaar lid is van de vereniging.

Savannah komt uit een sportief gezin. Haar moeder Samantha deed vroeger op Curaçao al aan atletiek, waarbij ze aan zo’n beetje alle onderdelen meedeed. Het was dus niet zo bijzonder dat Savannah voor atletiek koos, toen ze als meisje van 9 een sportclub zocht. Haar vader was meer van de vechtsporten en deed aan judo en boksen, maar leefde zich ook uit op de racefiets.

En dan is het natuurlijk logisch dat Alyssah, de drie jaar jongere zus van Savannah, ook voor atletiek koos en nu als junior C derde werd tijdens de laatste clubkampioenschappen (zie elders in deze nieuwsbrief). Bij die clubkampioenschappen was Savannah het enige A-meisje op de deelnemerslijst voor Fortius, maar een automatisch kampioenschap zat er toch niet in omdat ze op de meerkamp de horden niet had gedaan. Er was helaas geen gelegenheid geweest om voor die horden te oefenen en zonder enige ervaring is dat toch een hachelijke onderneming. Savannah vindt bijna alle atletieknummers leuk, behalve hoogspringen en de langere loopnummers. Maar het liefst loopt ze afstanden van 100 m tot maximaal 400 m en doet ze voornamelijk aan kogelstoten en discuswerpen, waarbij het werpen toch een lichte voorkeur heeft.

Voor Alyssah, die de sprintnummers en het verspringen als favoriet heeft, is dat andersom. Savannah vertelt er eerlijk bij dat Alyssah nu al beter is op ver en de sprint, dan zij zelf drie jaar geleden. Normaal gesproken volgt Savannah op dinsdagavond en op zaterdag werptraining en krachttraining bij ATR (Atletiek Trainingscentrum Rotterdam), een Regionaal Talenten Centrum, waarvoor ze werd uitgenodigd. Daarnaast doet ze op maandag bij Vita en Piet nog een werptraining en traint ze op donderdag bij Fortius onder leiding van Elbert en Rens met de AB-junioren groep mee (lopen, werpen, kracht). Dat brengt haar trainingsweek op vier trainingen. Die vier trainingen, plus de wedstrijden waaraan ze gemiddeld twee keer per maand deelneemt, zijn voorlopig wel het maximum voor Savannah om zonder al te veel stress sport en opleiding te kunnen combineren.

Na haar vmbo examen aan het Insula College is Savannah naar het MBO in Rotterdam gegaan voor de opleiding International Management Assistant, een driejarige opleiding waarvoor ze op dit moment in het tweede jaar zit. Daarbij hoort een bedrijfsstage van zeventien weken, waarvoor ze gelukkig een bedrijf in Dordrecht heeft gevonden, zodat ze niet te veel tijd verliest aan reizen. Ze werkt daar vier dagen per week en moet de vijfde dag ook nog een volle schooldag afwerken. Dit heeft er wel toe geleid dat ze de dinsdagavondtraining bij ATR niet meer kon volgen. Omdat haar stagebedrijf in Dordrecht is, kan ze nu wel weer op dinsdagavond bij Fortius trainen. De opleiding is tweetalig en in het derde jaar zal ze een stage van vijf maanden in het buitenland moeten doen. Voorzichtig verkent ze al de mogelijkheden om dat te regelen op Curaçao, zodat ze dan meteen onderdak heeft bij haar oma. En daar zal best een mogelijkheid zijn om trainingsfaciliteiten te vinden, zodat haar atletiekcarrière geen onderbreking hoeft te kennen.

Als voorbeeld in de atletiek noemt Savannah de werpster Alida van Daalen, niet toevallig gespecialiseerd in kogelstoten en discuswerpen. Alida behaalde al diverse internationale titels en medailles bij de U20 en U23. Savannah kent haar niet echt persoonlijk, maar heeft toch wel eens met haar in dezelfde wedstrijd gestaan en met bewondering naar haar opgekeken. Daarbij komt dat de moeder van Alida, Jacqueline Goormachtigh, tienvoudig Nederlands kampioene discuswerpen en deelneemster aan de Olympische Spelen, soms ook discustrainingen of clinics bij ATR verzorgt. Savannah kan zich geen betere begeleiding wensen.

Savannah wil zich nog niet meteen aan Alida spiegelen, want gevraagd naar haar ambitie noemt ze toch als eerste dat genieten van de sport bovenaan staat. Ze heeft niet het postuur van een werpster, ziet er eerder slank en frêle uit, maar dat zegt nog niet alles, want met een perfecte techniek kun je ook ver komen. Waren het vroeger vrijwel alleen maar krachtpatsers die de top bevolkten, tegenwoordig zie je veel meer werpers met snelheid en techniek, die ook de top kunnen bereiken. Maar dat gaat het gemakkelijkst als je het naar je zin hebt. En naar haar zin heeft Savannah het bij Fortius, vooral bij de competities, waar je als team naar toe gaat en als team samenwerkt. Ze vindt Fortius echt een club waar je welkom bent. En ook de trainingsfaciliteiten met de Fortiushal, waar ze in de wintermaanden binnen kan trainen, vindt ze geweldig. Op de donderdagavond wordt in oktober al met een vrij grote groep kogel en discus getraind in de hal, waarbij het enige bezwaar is dat je soms wat langer moet wachten. En ook indoorwedstrijden doet ze graag, ze zal er tijdens de Indoor Recordwedstrijden op 28 oktober zeker bij zijn.

Op de 10-bestenlijsten van Fortius kom je Savannah verschillende malen tegen, zowel bij de A als de B-junioren. Zelf vindt ze haar beste prestatie de kogelstoot van 11,06 m (4 kg), die haar dit jaar in Bergen op Zoom op het NK Junioren een zevende plaats opleverde (zie verslag in de nieuwsbrief van juli). Maar daarmee staat ze op de Fortius 10-bestenlijst ook pas zevende. Er is niet veel voor nodig om een paar plaatsen te klimmen, maar een eerste plaats en een clubrecord zijn zowel bij kogelstoten als discuswerpen nog ver weg, dankzij Brenda de Bakker en Inge Barends die dertig jaar geleden de lijsten al vorm hadden gegeven. Dat ziet ook Savannah wel in, maar dan komt toch de ware ambitie om de hoek kijken, want ‘een clubrecord zou ik toch wel graag een keer halen’.

Aan de ene kant zou Savannah graag aan grote wedstrijden meedoen, maar aan de andere kant ziet ze dan wel een klein probleempje opkomen. Het is bijna een ritueel geworden dat haar moeder, die als trouwe supporter naar alle wedstrijden meegaat, haar het startnummer opspeldt. Dat geeft haar vertrouwen en kracht in de wedstrijd. ‘Maar hoe moet dat dan tijdens grote wedstrijden met gescheiden zones en call rooms’, vraagt Savannah zich wel eens af. Als het zover is zal daar ongetwijfeld wel een oplossing voor te vinden zijn. Van de groep jonge atleten waar Savannah negen jaar geleden als pupil mee startte bij Parthenon is alleen Julia nog overgebleven. Maar gelukkig zijn er anderen bijgekomen en kan er met twee teams worden deelgenomen in de U20/U18 competitie. Savannah traint graag samen met Julia en Chelsia. Blessures heeft Savannah nog niet veel ervaren, een keer een knie die niet meer wilde, zodat ze haar been met moeite nog recht kon krijgen.

Fysiotherapie heeft daarbij goed geholpen en hopelijk komt dat niet meer terug. Een chronisch ijzertekort weet ze prima te compenseren met staalpillen. Jaren geleden kreeg ze reuma, waarvoor ze lange tijd in het Erasmus MC heeft doorgebracht. Maar de therapie sloeg prima aan en sindsdien heeft ze er nooit meer last van gehad. In de coronatijd is Savannah naar eigen zeggen lui geworden, je hoefde niet meer naar school, kon ook niet altijd trainen, er waren geen wedstrijden. Maar met haar drukke stage heeft ze dat weer heel snel afgeleerd, zodat tijd voor andere hobby’s naast atletiek en opleiding er nauwelijks nog is. In het verleden heeft Savannah danslessen gevolgd en gitaarlessen bij ToBe, maar dat bleek toch niet helemaal haar ding. Bij de training van de CD-jeugd en pupillen assisteren, zoals zo veel ABjunioren doen, heeft ze ook enkele keren geprobeerd, maar vond ze zelf geen succes. Savannah bleek een prettige gesprekspartner, weet waar ze het over heeft, is realistisch en komt zelfverzekerd over. Een atleet waar Fortius trots en zuinig op moet zijn en die de competitieploeg nog jaren van punten kan voorzien.